przemyślenia po wywaleniu

przez on with Brak komentarzy
sobota, 19 września 2015 r.

wywalenie z pracy

jest trudnym momentem w życiu, nie da się zapanować nad stresem, nie da się pomyśleć o wszystkim ważnym;

  1. szkoda, że nie przyszło mi do głowy wezwanie na pomoc koleżanki, żeby przeczytała papier,
  2. cieszę się, że się nie odzywałam – nie było z kim ani o czym rozmawiać,
  3. mam 55 lat, czy to koniec mojej pracy na etacie?
  4. kwiatami pożegnało mnie tylko jedno biuro i to żadne z tych, w których pracowałam wiele lat…
  5. nie mam poczucia, że jestem gorsza, trzymam się myśli, że to firma straci, że mnie w niej nie ma,
  6. nie mam sobie nic do zarzucenia, jeśli chodzi o nową szefową, starałam się, ale odbijałam się o ścianę; czuję do niej lekką pogardę pomieszaną z pobłażaniem, ale raczej przechodzi to w obojętność,
  7. myślę, że w biurze każdy martwił się o własną skórę, szkoda, że nie udało się zapanować wspólnie nad sytuacją, szkoda, że nie zostaliśmy jednak zespołem,
  8. główny, ze swoim chowaniem się po kątach, … może bez komentarza,
  9. nie czuję się obca, chcę utrzymywać kontakt z ludźmi z firmy,
  10. jestem wolna i biorę się za własny biznes

  11. będzie lepiej!!

A jakie myśli Tobą targały w chwili wywalenia?

 

Ewa

Komentarze zostały wyłączone.